- dziwaczeć
- несов.станови́ться чудако́м
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
dziwaczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, dziwaczećeję, dziwaczećeje, dziwaczećczał, dziwaczećczeli {{/stl 8}}– zdziwaczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} stawać się człowiekiem o dziwacznych przyzwyczajeniach, dziwakiem : {{/stl 7}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziwaczeć — ndk III, dziwaczećeję, dziwaczećejesz, dziwaczećej, dziwaczećczał, dziwaczećeli «stawać się dziwakiem, nabierać dziwacznych przyzwyczajeń» Żyjąc z daleka od ludzi dziwaczał coraz bardziej … Słownik języka polskiego
dziwaczenie — n I rzecz. od dziwaczeć, dziwaczyć … Słownik języka polskiego
zdziwaczeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dziwaczeć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień